 Wysłany: Pon 23:03, 19 Lis 2007 Temat postu: |
|||||
Czasem się uda  |
|||||
| Wysłany: Pon 23:02, 19 Lis 2007 Temat postu: |
|||
Raz za czas i sznurek się przyda 
Gorzej jak się poplącze  |
|||
| Wysłany: Nie 0:02, 11 Lis 2007 Temat postu: |
|||||
Może dalteego, że Ty nie jestes Olką   |
|||||
| Wysłany: Sob 12:36, 10 Lis 2007 Temat postu: |
|
Jak zawsze super relacja  |
|
| Wysłany: Sob 12:27, 10 Lis 2007 Temat postu: |
|||
Dlaczego ty możesz a ja nie |
|||
| Wysłany: Sob 2:51, 10 Lis 2007 Temat postu: |
|
A co Wy z tymi sznurkami wszedzie, Leśka, szlaki normalne w gorach sie pokonczyly? 
Super opis i zdjecia.  |
|
| Wysłany: Pią 23:29, 09 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Z całą stanowczościa popieram.... super relacja i zdjęcia | |
| Wysłany: Pią 14:50, 09 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Świetna wycieczka, sama bym tam kiedyś chciała pójść |
|
| Wysłany: Pią 12:18, 09 Lis 2007 Temat postu: |
|||
Z tego wejscia niestety nie, ale jak Cię intersuje okolica Mnicha to mogę Ci coś wrzucić z tegorocznego wypadu
Pozdrawiam i dziękuję za komentarze |
|||
| Wysłany: Pią 0:56, 09 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Aha Olka to już kolejna piękna relacja tym razem przeczytałam całą |
|
| Wysłany: Czw 23:48, 08 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Olka - super, jak wszystkie Twoje relacje.
Pozdrawiam |
|
| Wysłany: Czw 23:06, 08 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Bardzo fajna relacja fotki też naprawde fajne a maż może więcej widoków ze szczytu | |
| Wysłany: Czw 22:54, 08 Lis 2007 Temat postu: Mnich tradycyjnie |
|
| Mnich – już na samą myśl o wyjściu z Jaśkiem buzia mi się uśmiecha.
Ku naszej uciesze omija nas wątpliwa przyjemność spacerowania asfaltem do Moka, wjeżdżamy autem do Włosienicy i dalej to już tylko kilkanaście minut do żółtego szlaku, ruszamy ceprostradą, schody są łagodne, idzie się przyjemnie ale mój deficyt cierpliwości daje znać o sobie, kiedy zaliczamy kolejny zakos – defacto idąc w przeciwnym kierunku do Mnicha  zaczynam sobie marudzić pod nosem: „bez sensu, że szlak się cofa i trzeba nadrobić drogi” na co spokojnie reaguje nasz przewodnik: „Olka spójrz za siebie – chciałabyś pochodzić z tej strony? Nie ma co się zarzynać ” Pod Mnicha idę nie odzywając się ani słowem, jestem jakaś zrezygnowana i nie mam siły na nic, jednak Jasiek nie daje za wygraną i próbuje wykrzesać ze mnie trochę energii. Żartuje sobie ze mnie mówiąc: „Się nam Olka rozgadała, buzia się jej nie zamyka”, opowiada kawały a mnie wraca humor
 
Ze szczytu zjeżdżają TOPR-owcy, 
witamy się, Oni idą na dyżur a my ubieramy stringi z żelastwem, kubełki na głowy, wiążemy się i w górę.    
Pierwsza przewieszka zatrzymuje mnie na kilka chwil, jest mało wygodna-ot taki mały rebusik
 
Później idzie całkiem dobrze i na szczyt wychodzę dumna i nadęta jak purchawka 
Na szczycie nie jest wiele miejsca, siedzimy chwilkę, robimy kilka fotek   
i zjazd.  
Niestety pogoda nas nie rozpieszcza, chmury nie pozwalają podziwiać widoków, silny wiatr szybko wychładza organizmy – myślę już tylko o tym żeby jak najszybciej zjeżdżać w dół. Pierwszy jedzie Robert, poszło mu dość sprawnie. Kolej na mnie, nie do końca ufam tej linie – mam pewne obiekcje, przemarznięta z zesztywniałymi dłońmi poruszam się jak „naćpana ośmiornica” 
Na stanowisku wpinam się i asekuruje Roja, Jasiek widząc jak się trzęsę spieszy się jak może z zejściem. Chyba wszyscy na dzisiaj mamy dosyć, wyjście o wiele krótsze niż na Gerlach a zmęczyło nas dwa razy bardziej… Kiedy schodziliśmy Ceprostradą wyszło słonko, zrobiło się cieplej i humorki się poprawiły. Schodzimy do asfaltu i widząc tłumy cisnące do schroniska obieramy automatycznie kierunek: Włosienica. Wracamy do Zakopca i umawiamy się wstępnie na Mięgusza…niestety tu mogę zacytować Dresika: „HzG” - pogoda pokrzyżowała te plany, może w przyszłym roku się uda |
|